Nitraatnorm haalbaar op Noord-Limburgse melkveebedrijven
Het waardenetwerk 'Meer maatwerk met stikstofbemesting en gewasmanagement op melkveebedrijven' heeft in 2018 en 2019 gedraaid. Volgens begeleider Wim Bussink van het NMI is een belangrijke conclusie dat met scherp bemesten van maïs in combinatie met het juist toepassen van een vanggewas lukt om aan de norm te voldoen. „Als je bij maïs op 80 procent van de bemestingsnorm gaat zitten, dus 140 in plaats van 180 kilo stikstof, dan lukt het om goed uit te komen”, is zijn ervaring.
De deelnemende veehouders zaten op zand en rivierklei en hadden de mogelijkheid om te beregenen. Zelfs met de twee droge zomers kwam er nog een redelijke maïsopbrengst van het land.
Grasland
Bij grasland is naast scherp bemesten (op het juiste moment in het voorjaar) ook een aantal beweide percelen eind juli bemonsterd op de hoeveelheid minerale stikstof in de bovenste 30 centimeter. Bij meer dan 30 kilo Nmin per hectare kon de laaste bemesting achterwege blijven.
Verder is ingezet op het scannen van het gras op eiwitgehalte (grassensing). Dat lukte goed, volgens Bussink. Minder eiwit in het gras betekent minder stikstof in de urine, en daarmee minder nitraatuitspoeling en ammoniakemissie. Als het eiwitgehalte in het rantsoen daalt van 17 naar 15 procent, scheelt dat een kwart in de hoeveelheid urinestikstof.
Uitspoeling urine
Ook is er geëxperimenteerd met het eerder stoppen met weidegang, om uitspoeling uit urineplekken tegen te gaan. Uit bemonstering van de hoeveelheid minerale stikstof bleek dat stoppen met beweiding voor 1 september iets lagere N-minwaarden gaf dan stoppen voor 1 oktober. “De laatste urineplekken dragen het meeste bij aan de stikstofuitspoeling”, volgens Bussink.
De veehouders geven aan dat ze veel van elkaar hebben geleerd. Vooral de bodemmonitoring en de monitoring van het eiwitgehalte van het gras wordt als heel waardevol gezien.
Meer informatie over de resultaten van het netwerk staat op de site van de LLTB.
Tekst: Gineke Mons
Gineke Mons (1970) groeide op op een biologisch melkveebedrijf in Gelderland. Na haar studie journalistiek werkte ze 13 jaar bij het Agrarisch Dagblad. Sinds 2008 is ze freelance (landbouw)journalist, met het accent op veehouderij en diergezondheid.
Beeld: Ellen Meinen Agrio Archief
Bron: LLTB