In Memoriam Martien van Heertum: Een betrokken en bevlogen varkenshouder

En wie ik ook spreek, allemaal zeggen ze hetzelfde. Toen ik nog bij de Nederlandse Vakbond Varkenshouders (NVV) werkte, als communicatiemedewerker, hing Martien van Heertum regelmatig aan de telefoon. Om ons te bedanken voornamelijk voor het goede werk wat wij deden. Of te bedanken voor een goed artikel in het NVV-blad, zijn lijfblad, De Trog. Ik heb dat altijd als heel bijzonder ervaren. Immers, vaak bellen mensen alleen als ze vinden dat er iets NIET goed gaat. Zo niet, Martien. Die stak ons juist een hart onder de riem. Liet het weten als hij het ergens niet mee eens was, maar zeker zo vaak als hij het ergens WEL mee eens was.

Brief

Toen het in 2017 met zijn gezondheid iets minder ging, beëindigde hij zijn lidmaatschap. Maar niet voordat hij in een handgeschreven brief, ons nog bedankte. „Ik heb de NVV altijd een warm hart toegedragen in het bezoeken van vergaderingen, jaarvergaderingen en rayonbijeenkomsten. Ook verschillende ‘feestvergaderingen’ hebben wij meegemaakt. Machtig als ik daar aan terugdenk. De NVV heeft mij op vele vlakken altijd veel voldoening gegeven”, schreef hij.

In de brief stak hij zijn mening uiteraard ook niet onder stoelen of banken. De oprichting van de POV vond hij goed, maar het NVV-geluid mocht nooit verdwijnen, hield hij het toenmalig bestuur voor. „En houd het met de varkenshouders. Niet met andere sectoren erbij!”, luidde zijn laatste advies als NVV-lid.

Puur

Ik heb me deze brief altijd herinnerd en voor het schrijven van dit In Memoriam aan de POV gevraagd, of die nog in het archief zat. Dat was gelukkig zo. Ik vond het destijds al mooi dat hij de moeite nam om een brief te schrijven. Wanneer lees je nog zo’n prachtige brief, die met de hand is geschreven? Met een echte envelop erom heen en een postzegel. Naar de brievenbus gelopen om te posten. Niks een Whatsappje. Niks even een mailtje. Een echte brief. Perfect passend bij een man als Martien van Heertum. Puur natuur. Echt.

'NVV'er in hart en nieren'

Ook voormalig NVV-voorzitter Willie van Gemert herinnert Martien van Heertum als een ‘gedreven vakbondsman van het eerste uur’. „Hij was een groot aanhanger van besturen vanuit de basis en was een trouwe bezoeker van de vergaderingen. Daar leverde hij vaak inbreng en stak zijn mening niet onder stoelen of banken. Martien was een lid van de NVV waar men trots op kan zijn. Betrouwbaar en degelijk en waar nodig ook warm”, zegt Van Gemert.

Voormalig NVV- en POV-bestuurder Eric Holleman sluit zich helemaal aan bij Van Gemerts woorden. „Martien was een NVV’er in hart en nieren. Iedereen die lid is geweest van de NVV, weet wat daarmee wordt bedoeld. Dat echte ‘wij- gevoel’, dat had Martien ook. Betrokken en bevlogen, zo herinner ik mij hem”, aldus Holleman.

Zo betrokken en bevlogen Martien van Heertum was bij zijn NVV, zo was hij ook voor zijn gezin. „Hij was een hardwerkende man, die alles over had voor zijn kinderen en kleinkinderen. Niks was hem te veel. Hij was ook trots dat ik op een gegeven moment voorzitter werd van het regiobestuur”, zegt zoon en varkenshouder Frans Van Heertum.

Erehaag

Zondag 29 maart werd Martien van Heertum gecremeerd. Als er geen corona was geweest, waren daar ongetwijfeld honderden mensen op af zijn gekomen. Om hem de laatste eer te bewijzen.

Helaas was dat niet mogelijk. Maar een stukje van zijn bevlogenheid kwam toch terug toen de rouwstoet aankwam bij het crematorium. Daar hadden zo’n 200 mensen een spontane erehaag gemaakt om Martien de laatste groet te brengen. Uiteraard op gepaste afstand van elkaar. Zo zou Martien het ook graag hebben gezien. Want ondanks dat het actievoeren tegen autoriteiten hem als ras-NVV’er in het bloed zat, hij zou er altijd voor hebben willen zorgen dat iedereen gezond en veilig bleef.

Helaas mocht dit niet voor hem zo zijn. Het coronavirus was te sterk voor het NVV-hart van Martien van Heertum en dit hart stopte met kloppen op 24 maart 2020.

Rust zacht meneer Van Heertum!