Column: Dubbele pet en smaad in plaats van verdienvermogen

‘Lasterlijke smaad: product van media en politiek’. Farmers Defence Force deelde onder deze kop een persbericht in de app-groep voor journalisten. De volgende dag voegden ze de daad bij het woord en lieten ze zien dat er een aangetekende brief bij Sigrid Kaag was bezorgd. De frontvrouw van D’66 wordt door FDF beticht van smaad, omdat ze deze week naar aanleiding van de coronarellen de acties van FDF als voorbeeld gebruikte van normvervaging door de overheid. Ik kreeg er zelf ook een vieze smaak van in de mond, omdat FDF zo op één hoop wordt gegooid met rellende jongeren die voor hun eigen plezier de boel vernielen.

Hekken omverrijden

Een politicus in Nederland mag dat soort verbanden in het openbaar gewoon leggen of je dat nu leuk vindt of niet. De vraag is of ze ook dingen zei, die niet klopten over FDF. Ik heb het drie keer teruggeluisterd en ze zegt dat FDF hekken omver reed en journalisten bedreigde. Doordat Nieuwsuur er een beeld bij plakte van de Groningse provinciedeur, leek het net of dat ook een actie was van FDF. Daar reed iemand wel met een trekker dwars door de hekken, maar die protestactie was toch echt door LTO Noord georganiseerd. Maar er werden natuurlijk ook hekken bij het Malieveld omvergereden, dus feitelijk klopt het wat Kaag daarover zei. Je kunt je daarbij wel afvragen of dat te vergelijken is met rellende jongeren.

Kansloze exercitie

En ook haar tweede punt van bedreiging van journalisten klopt. Misschien niet door het hoofdbestuur van FDF, maar journalisten van onder andere De Gelderlander voelden de intimidatie van FDF-aanhangers wel degelijk als bedreigend. Ik vraag me dan ook af waar FDF Kaag op zou kunnen pakken voor smaad. Het lijkt mij een kansloze exercitie. Ik vind overigens wel dat politici en algemene media vaker moeten horen dat ze feitelijke onwaarheden naar buiten brengen. En als dat echt zo is, dan is het prima om daar iets aan te doen.

Netwerk Praktijkbedrijven

Het tweede persbericht kwam van LTO Noord Communicatie en kopte met ‘115 melkveehouders starten in Netwerk Praktijkbedrijven met integrale aanpak ammoniak en methaan’. Het doel van dit project is om in 2024 de ammoniak- en methaanuitstoot op deze bedrijven met 15 tot 30 procent te reduceren en de rest van de melkveehouderij mee te trekken. Op het eerste gezicht is daar niets mis mee, want met minder verliezen kun je in theorie meer gewassen produceren. En minder uitstoot naar grondwater, oppervlaktewater en stikstof die de lucht in gaat en neer zou slaan op natuurgebieden is ook goed.

Noodzaak van wie?

LTO Noord legitimeert het project met de zin: Dat de noodzaak om in beweging te komen voelbaar is in de sector, blijkt wel uit de 150 aanmeldingen voor Netwerk Praktijkbedrijven. Daar begint het een beetje te knellen. De noodzaak van wie? Het ministerie van LNV betaalt het hele circus vanuit de klimaatagenda. Dat geld gaat niet naar boeren maar naar projectorganisaties. In dit geval LTO Noord Projecten. Die houden daar weer mooi wat mensen mee aan het werk. En ook daar is op zich niets mis mee, maar het knelt wel met het opkomen voor boeren als belangenbehartiger. Als je als belangenorganisatie ook graag projecten wil binnen halen, zit je met twee petten op aan tafel bij de onderhandelingen in Den Haag.

LTO soleert

Van LTO is al langer duidelijk dat ze de goede relatie met Den Haag graag in stand wil houden. Daarom botste het ook binnen het Landbouwcollectief met de vakbonden en FDF die een meer zuivere belangenbehartiging voorstaan. En vergis je niet, het ministerie heeft belangenbehartigers nodig om de politieke agenda voor elkaar te krijgen. Daarom was het ook lastig voor het ministerie toen er een Landbouwcollectief was en de sector met één mond sprak. Nu LTO weer soleert kan het ministerie weer verder met haar agenda en zo draagt LTO bij aan de uitvoering van de politieke visie.

Voor wat hoort wat

De opdracht voor LTO is niet het helpen uitvoeren van overheidsbeleid. Net zo min dat het een taak is van FDF om politici van smaad te betichten. Voor beide organisaties en ook voor de andere belangenorganisaties is het de opdracht om te zorgen dat het verdienvermogen in de landbouwsector omhoog gaat. Dat is namelijk de grootste zorg van boeren. Dus het zou een voorwaarde moeten zijn dat als in dit geval melkveehouders maatregelen nemen om de uitstoot verder te beperken, dat het niet kostprijsverhogend mag werken. Sterker, het zou eigenlijk geld moeten opleveren, want reductie van stikstofdepositie moet een andere sector in Nederland in staat stellen om geld te verdienen. Het doel van zo’n projectorganisatie moet dan ook niet zijn om projecten te scoren, maar om het verdienmodel van boeren te verbeteren. Daar betalen leden hun contributie voor. Voor wat, hoort wat. En als het ministerie daar niet aan mee wil werken, dan doe je als belangenorganisatie gewoon even niet mee. Eens kijken wat er dan gebeurt.

Naschrift: Naar aanleiding van deze column laat LTO Noord weten dat de projectenorganisatie vanaf 1 januari 2020 onderdeel is geworden van LTO Noord. Alle projecten die LTO Noord uitvoert zijn in het belang van leden en worden op verzoek voor hen ontwikkeld. Projecten richten zich op innovatie en toekomstgericht ondernemerschap met een beter verdienvermogen voor boeren en tuinders. LTO Noord investeert geen contributiegeld in projecten waarin leden bijdragen aan het oplossen van maatschappelijke vraagstukken. De inzet van boeren, tuinders en eigen inzet van LTO Noord moeten in dergelijke projecten geheel maatschappelijk worden gefinancierd.