Opinie

Als alle industrie, landbouw en verkeer uit Nederland zouden verdwijnen, valt er nog steeds teveel stikstof op de Nederlandse Natura 2000-gebieden. We moeten dus anders kijken naar natuur. Bemesten en zaden strooien zet wellicht meer zoden aan de dijk.

Hoe krijgen we in Nederland duurzame landbouw gefinancierd? Wie het nieuws van de afgelopen week met een objectieve bril volgde, kan die vraag eigenlijk niet beantwoorden.

Eén van de grootste consumentenbeurzen in Noordwest-Europa is de Grüne Woche. Een beurs waar, heel begrijpelijk, producenten van levensmiddelen hun beste beentje voorzetten en hun producten in beeld brengen bij consumenten, journalisten en koks.

Zonder enig ingrijpen in de bedrijfsvoering daalt het aandeel van de landbouw in de totale stikstofuitstoot. En dat gaat bovendien hard. Hoe? Doordat er op verschillende niveaus beter wordt gekeken.

Het opstappen van VVD-statenlid Gert Brommer moet de VVD aan het denken zetten, betoogt hoofdredacteur Robert Ellenkamp.

Deze week kwam na 19 jaar de juridische ontknoping van de aanpak van MKZ in Kootwijkerbroek.

Het jaar van het varken loopt af, schrijft Robert ten Kate. Dus 2020 wordt - volgens de Chinese horoscoop - het jaar van de rat, symbool van vernieuwing en ondernemerschap. Gaat het de rat lukken om een verdeelde samenleving weer bij elkaar te brengen?

Onze samenleving leeft op krediet van het doorschuiven van klimaat- en milieuproblematiek naar volgende generaties. Overheden nemen maatregelen die vooral producenten treffen, maar voor een echte oplossing moet ook de burger uit haar comfortzone komen.

Door schaalvergroting, supermarkten en de individualisering van de maatschappij raken we elkaar als gemeenschap kwijt, schrijft Harm Wiegersma. Met Kerstmis denkt hij terug aan Gerrit, die het hele dorp bij elkaar kon brengen.

Burgers wandelen, fietsen, en rijden door het landschap en stellen er daarom eisen aan, ziet Leo Pols. Maar te veel regels zijn niet wenselijk voor de boer, die wel zijn inkomen uit dat cultuurlandschap moet halen.